O numquam pro re satis indignande Cupido,
o in corde meo desidiose puer --
quid me, qui miles numquam tua signa reliqui,
laedis, et in castris vulneror ipse meis?
cur tua fax urit, figit tuus arcus amicos?
gloria pugnantes vincere maior erat.
Quid? non Haemonius, quem cuspide perculit, heros
confossum medica postmodo iuvit ope?
venator sequitur fugientia; capta relinquit
semper et inventis ulteriora petit.
nos tua sentimus, populus tibi deditus, arma;
pigra reluctanti cessat in hoste manus.
quid iuvat in nudis hamata retundere tela
ossibus? ossa mihi nuda relinquit amor.
tot sine amore viri, tot sunt sine amore puellae! --
hinc tibi cum magna laude triumphus eat.
Roma, nisi inmensum vires promosset in orbem,
stramineis esset nunc quoque tecta casis.
Fessus in acceptos miles deducitur agros;
mittitur in saltus carcere liber equus;
longaque subductam celant navalia pinum,
tutaque deposito poscitur ense rudis.
me quoque, qui totiens merui sub amore puellae,
defunctum placide vivere tempus erat.
'Vive' deus 'posito' siquis mihi dicat 'amore!'
deprecer -- usque adeo dulce puella malum est.
cum bene pertaesum est, animoque relanguit ardor,
nescio quo miserae turbine mentis agor.
ut rapit in praeceps dominum spumantia frustra
frena retentantem durior oris equus;
ut subitus, prope iam prensa tellure, carinam
tangentem portus ventus in alta rapit --
sic me saepe refert incerta Cupidinis aura,
notaque purpureus tela resumit Amor.
Fige, puer! positis nudus tibi praebeor armis;
hic tibi sunt vires, hac tua dextra facit;
huc tamquam iussae veniunt iam sponte sagittae --
vix illis prae me nota pharetra sua est!
infelix, tota quicumque quiescere nocte
sustinet et somnos praemia magna vocat!
stulte, quid est somnus, gelidae nisi mortis imago!
longa quiescendi tempora fata dabunt.
me modo decipiant voces fallacis amicae;
sperando certe gaudia magna feram.
et modo blanditias dicat, modo iurgia nectat;
saepe fruar domina, saepe repulsus eam.
Quod dubius Mars est, per te, privigne Cupido, est;
et movet exemplo vitricus arma tuo.
tu levis es multoque tuis ventosior alis,
gaudiaque ambigua dasque negasque fide.
si tamen exaudis, pulchra cum matre, Cupido,
indeserta meo pectore regna gere!
accedant regno, nimium vaga turba, puellae!
ambobus populis sic venerandus eris.